Ο πόνος, το δυσάρεστο και οδυνηρό αυτό αίσθημα, προκαλείται από κάποια δυσλειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Eίτε είναι λόγω τραυματισμού είτε λόγω υποκείμενου νοσήματος, αποτελεί στην πραγματικότητα ένα μηχανισμό προστασίας.
Συνήθως, το αίσθημα του πόνου υποχωρεί γρήγορα όταν το επώδυνο ερέθισμα παύει να υπάρχει και έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία επούλωσης του ιστού που προσεβλήθη, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, ο πόνος μπορεί να επιμένει, και τότε μιλάμε για χρόνιο πόνο.
Τέτοια είδη πόνου είναι ο νευροπαθητικός πόνος, ο πόνος των ρευματικών παθήσεων, οι ιδιοπαθείς πόνοι και βέβαια οι καρκινικός πόνοι.
Η μορφή του πόνου διαφέρει ανά περίπτωση και ανά ασθενή και μπορεί να περιγράφεται ως καύσος, σαν ηλεκτρική εκκένωση, σαν μαχαιριά ή σαν νυγμός βελόνας, ενώ ο σπλαγχνικός πόνος, δηλαδή ο πόνος που οφείλεται σε δυσλειτουργία κάποιου εσωτερικού οργάνου μπορεί να είναι διάχυτος και δύσκολος στο να εντοπιστεί ή και να συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, όπως ναυτία ή έμετος.
Η ένταση του πόνου είναι επίσης δύσκολο να προσδιοριστεί, λόγω της υποκειμενικότητας του συναισθήματος, και για το λόγο αυτό η παρακολούθησή του γίνεται με ειδικά ερωτηματολόγια που συμπληρώνονται από τον ίδιο τον ασθενή (κλίμακα McGill).